Można być powołanym do wielu rzeczy, np. do bycia ojcem, uczniem, nauczycielem, księdzem, zakonnikiem, misjonarzem, itd. Nawet w jednym powołaniu może być jeszcze wiele innych tzw. „powołań w powołaniu”, np. ksiądz może być także misjonarzem.
Warto skoncentrować się nad cechami powołania misjonarskiego (konkretnie chodzi o osobę należącą do Zgromadzenia Misji – C.M.). Misjonarz ze zgromadzenia założonego przez św. Wincentego a Paulo ma naśladować Chrystusa głoszącego Ewangelię ubogim. A jak to się przekłada na praktykę?
- po pierwsze, ma zatroszczyć się o własne uświęcenie (Mk 8, 36: „Cóż bowiem za korzyść stanowi dla człowieka zyskać świat cały, a swoją duszę utracić?”);
- po drugie, ma zajmować się formacją duchowieństwa, a więc pracować w seminariach jako wykładowcy, ojcowie duchowni, być w stałej dyspozycji, by pomagać na różny sposób osobom duchownym w ich pracy;
- po trzecie, głosić rekolekcje i misje wszędzie tam, gdzie jest potrzeba, gdzie przełożeni zgromadzenia poślą.
Każdy Misjonarz CM, choć nie jest zakonnikiem, żyje we wspólnocie. Składa 4 śluby wieczyste (czystości, ubóstwa, posłuszeństwa i wierności) po to, aby być bardziej wiarygodnym świadkiem Chrystusa wśród ubogich i aby być wiernym swym zobowiązaniom.
Św. Wincenty a Paulo określił także, jaki ma być Misjonarz. Oto cechy jego charakteru, które ma rozwijać:
- pokorny,
- prosty,
- łagodny,
- praktykujący codzienną ascezę (umartwienie),
- gorliwy o zbawienie dusz.